Αισθητήρας υγρασίας υγρόμετρο πλέγματος ινών Κατασκευαστές

Δεδομένου ότι η Maman έλαβε για πρώτη φορά έξοδο παλμού λέιζερ το 1960, η διαδικασία ανθρώπινης συμπίεσης του πλάτους παλμού λέιζερ μπορεί να χωριστεί χονδρικά σε τρία στάδια: στάδιο τεχνολογίας μεταγωγής Q, στάδιο τεχνολογίας κλειδώματος τρόπου λειτουργίας και στάδιο τεχνολογίας ενίσχυσης παλμού κελαηδίσματος. Η ενίσχυση παλμών με κελαηδία (CPA) είναι μια νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε για να ξεπεραστεί το φαινόμενο αυτοεστίασης που δημιουργείται από υλικά λέιζερ στερεάς κατάστασης κατά τη διάρκεια της ενίσχυσης λέιζερ femtosecond. Αρχικά παρέχει εξαιρετικά σύντομους παλμούς που παράγονται από λέιζερ κλειδώματος λειτουργίας. "Θετικό τσιρπ", επεκτείνετε το πλάτος του παλμού σε picoseconds ή ακόμα και νανοδευτερόλεπτα για ενίσχυση και, στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε τη μέθοδο αντιστάθμισης chirp (αρνητικό τσιρπ) για να συμπιέσετε το πλάτος του παλμού αφού λάβετε επαρκή ενεργειακή ενίσχυση. Η ανάπτυξη λέιζερ femtosecond είναι μεγάλης σημασίας.

Το παραδοσιακό λέιζερ χρησιμοποιεί τη θερμική συσσώρευση ενέργειας λέιζερ για να λιώσει και ακόμη και να εξατμίσει το υλικό στην ενεργό περιοχή. Κατά τη διαδικασία, θα δημιουργηθεί ένας μεγάλος αριθμός τσιπ, μικρορωγμές και άλλα ελαττώματα επεξεργασίας και όσο περισσότερο διαρκεί το λέιζερ, τόσο μεγαλύτερη είναι η ζημιά στο υλικό. Το εξαιρετικά σύντομο παλμικό λέιζερ έχει εξαιρετικά σύντομο χρόνο αλληλεπίδρασης με το υλικό και η ενέργεια ενός παλμού είναι αρκετά ισχυρή για να ιονίσει οποιοδήποτε υλικό, να πραγματοποιήσει ψυχρή επεξεργασία χωρίς θερμή τήξη και να αποκτήσει την εξαιρετικά λεπτή, χαμηλή πλεονεκτήματα επεξεργασίας ζημιών ασύγκριτα με λέιζερ μεγάλου παλμού. Ταυτόχρονα, για την επιλογή υλικών, ευρύτερη εφαρμογή έχουν τα υπερταχεία λέιζερ, τα οποία μπορούν να εφαρμοστούν σε μέταλλα, επιστρώσεις TBC, σύνθετα υλικά κ.λπ.

Πλάτος γραμμής λέιζερ, το πλήρες πλάτος στο μισό μέγιστο του φάσματος εκπομπής της πηγής φωτός λέιζερ, δηλαδή το μισό ύψος της κορυφής (μερικές φορές 1/e), που αντιστοιχεί στο πλάτος μεταξύ των δύο συχνοτήτων.

Το λέιζερ ημιαγωγών είναι ένα είδος λέιζερ που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1960, χρησιμοποιώντας υλικά ημιαγωγών ως υλικά εργασίας. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα λέιζερ ημιαγωγών έχουν σαφώς αναπτυχθεί σε δύο κατευθύνσεις. Ο ένας τύπος είναι λέιζερ τύπου πληροφοριών για το σκοπό της μετάδοσης πληροφοριών και ο άλλος τύπος είναι λέιζερ τύπου ισχύος με σκοπό την απευθείας χρήση της οπτικής ισχύος του λέιζερ εξόδου.